a) w odniesieniu do pola kultury:
jeżeli odpowiednio szeroko – antropologicznie – zdefiniujemy kulturę to metody badania kultury dotyczą:
– badania ludzkich zachowań czyli interakcji ze sobą samym (oddziaływanie na ciało; oddziaływanie na duszę), interakcji z innymi ludźmi, z przedmiotami i z obiektami niematerialnymi;
– materialnych wytworów ludzkich i nieludzkich zachowań, takich jak – przykładowo – ubiór, architektura, broń, pożywienie, pejzaż romantyczny, miejsce kaźni, miasto;
– niematerialnych wytworów zachowań, takich jak – przykładowo – sieci społeczne, uczucia, idee, światopoglądy, teorie, przekonania, sądy, znaczenia i wartości;
b) w odniesieniu do postępowania badacza:
w systematycznym ujęciu metody badania kultury to procedury (wyrażane przez założenia i reguły działania badawczego) odnoszące się do badania ludzi, ich zachowań, przedmiotów (materialnej warstwy kultury), obrazów (przekazów ikonicznych) i stojących za nimi konfiguracji wartości i znaczeń.
c) w odniesieniu do naszej wersji metodologii:
w naszym ujęciu metody badania kultury stanowią otwarte pole uprawiane na kilka sposobów:
– jako poznawanie i poprawne stosowanie metodologii dotychczas wypracowanych w naukach społecznych (głównie w socjologii i antropologii);
– jako poznawanie i adaptowanie (modyfikowanie) metodologii wypracowanych w innych dyscyplinach i dziedzinach nauki;
– i co najważniejsze – jako tworzenie nowych metod przystosowanych do badania szybko zmieniającej się rzeczywistości kulturalnej.
Kulturę rozumiemy maksymalnie szeroko, a więc nie jako „sferę”, „strefę” czy – nie daj Boże – „sektor” lecz – najogólniej ujmując – specyficzne środowisko życia człowieka i zarazem federację subkultur, w której zdecydowanie obecnie dominuje kultura popularna, zarówno w sensie ilościowym, jak i jakościowym. Ujęcie to przeczy koncepcjom kultury opartym o ideę przemocy symbolicznej, wg których dominującą pozycję w danym układzie mają kultury elit (tzw. wysokie); por. Wieloźródłowy Słownik Kultury, hasła Kultura i Żywa kultura.
Ścieżka daje wszechstronne i gruntowne przygotowanie do pracy badawczej. Dzięki wypracowywanemu przez wiele lat warsztatowi Studenci dostają konkretne narzędzia, które umożliwiają im sprawne odnajdywanie się zarówno w świecie metod, technik, jak i teorii potrzebnych badaczowi kultury. Absolwenci wiedzą nie tylko jak zebrać materiał, ale także go zanalizować, a przede wszystkim zinterpretować. Słowem: warto pójść na tę ścieżkę, żeby nie błądzić w metodologicznym gąszczu, a umiejętnie wytyczać drogi swoich badań.
Obie ścieżki (licencjacka i magisterska) są dla Studentów, którzy:
– są zainteresowani szeroko, antropologicznie rozumianą problematyką kultury;
– sami czynnie już uprawiają jakąś dziedzinę sztuki i/lub działań prospołecznych;
– chcą się nauczyć rzetelnego badania, diagnozowania i ewaluowania działań kulturalnych;
– chcą pracować w instytucjach kultury, mediach, NGO’s lub w instytucjach zarządzania kulturą wyposażeni w nowoczesne narzędzia poznawcze i wiedzę;
– chcą pracować naukowo.
Ścieżka licencjacka w obecnym kształcie merytorycznym doskonale przygotowuje przede wszystkim do pracy badacza i analityka danych, ale także daje niezbędne narzędzia by zajmować się szeroko rozumianą animacją kultury.
Ścieżka magisterska jest niezbędna by pogłębić, ugruntować i uczynić spójną wiedzę potrzebną zarówno wtedy gdy Absolwenci wybierają kariery naukowe (studia doktoranckie), jak i wtedy, gdy po studiach podejmują pracę zawodową.
Staramy się śledzić losy naszych Absolwentów: radzą sobie Oni całkiem nieźle pracując w centralnych, wojewódzkich i lokalnych instytucjach kultury (teatry, domy kultury; muzea, przemysł filmowy, itp.); w mediach (Internet, radio, telewizja, prasa); w agencjach badawczych, reklamowych, marketingowych i konsultingowych; duża grupa pracuje w organizacjach pozarządowych (które nierzadko sami stworzyli) o zasięgu międzynarodowym, krajowym i lokalnym; wreszcie liczna grupa pracuje również na uczelniach w kraju i zagranicą.
Przyjazne, angażujące, interaktywne i – przede wszystkim – rzetelne merytorycznie. Zwłaszcza na licencjacie, który przygotowuje Państwa do pracy analitycznej i badawczej, zdecydowaliśmy się prowadzić wszystkie zajęcia w trybie warsztatowym lub konwersatoryjnym oraz prowadzić je w parach (na kążdych spotkacie Państwo dwójkę prowadzących). Na studiach magisterskich pozostawiliśmy formy wykładowe, ale zdynamizowaliśmy je dzięki parom wykładowców w różnym wieku, statusie i doświadczeniu.
Zajęcia na ścieżkach prowadzą nauczyciele akademiccy i nasi doktoranci, którzy wszyscy są zarazem czynnymi badaczami o dużym doświadczeniu w łączeniu teorii z metodologią i praktycznymi zastosowaniami wiedzy. Cały zespół dydaktyczny zadeklarował dwudyscyplinowość, zgodnie z możliwością stworzoną w nowej ustawy o szkolnictwie wyższym, ale w praktyce reprezentujemy nie dwu- lecz multidyscyplinowość. SPRAWDŹ ZESPÓŁ
Egzaminy na ścieżkach licencjackiej i magisterskiej są ustne, ale bardziej przypominają rozmowę niż trywialne odpytywanie z lektur. Oczywiście by je zdać lektury powinny być przeczytane. Natomiast przedmioty kończące się zaliczeniem mogą być zaliczane pracą pisemną, por.: przedmioty ścieżkowe.
Tak. Tożsamość ścieżek licencjackiej i magisterskiej sygnalizuje pierwszy człon nazwy: „Antropologia Współczesności: warsztat badacza” oraz „Antropologia współczesności: teorie kultury”. Ścieżka na studiach licencjackich daje narzędzia do pracy badacza; na studiach magisterskich – dostarcza teoretycznego paliwa dla własnych poszukiwań i rozwoju.
Zależy czego Państwo szukają… Jeżeli poznania, pogłębienia lub uporządkowania wiedzy teoretycznej z antropologii współczesności to nie jest problem; jeżeli natomiast chcecie Państwo stać się badaczami szeroko rozumianej kultury, to wtedy radzimy zaczynać jednak od licencjatu lub go uzupełniać w trakcie studiów magisterskich lub doktoranckich, przynajmniej o wybrane przedmioty.
Praktyki zalicza się na studiach licencjackich dziennych poprzez udział w zajęciach przygotowujących wyjazd terenowy oraz udział w wyjeździe i grupowe przygotowanie raportu ze zrealizowanych badań. Studenci zaoczni zawsze są zapraszani do udziału w wyjeździe, jeśli to nie jest możliwe prowadzący omawiają z Nimi inne możliwości zrealizowania praktyki terenowej.
W czasie obozów badawczych realizowanych przez Katedrę Studenci prowadzą własne, zaprojektowane przez siebie badania. Właśnie ten element wyróżnia nasze wyjazdy. W toku przygotowujących zajęć grupy dowolnie wybierają temat (zielarstwo? praktyki miłosne? obrzędowość? przestrzenie domowe? a może jeszcze coś innego?) i tworzą konkretne narzędzia do późniejszej pracy. Następnie przychodzi czas na sprawdzenie pomysłu na projekt, ale też swoich predyspozycji do badań etnograficznych. Pod okiem Prowadzących Studenci wychodzą w teren i uczą się warsztatu badawczego.
Szerzej o obozach badawczych -> TU
Zachęcamy też do lektury publikacji o badaniach terenowych, którą współtworzyli absolwenci Ścieżki -> TU
Trzeba sumiennie chodzić na zajęcia, brać w nich udział, wywiązywać się z cząstkowych zadań w trakcie zajęć warsztatowych, zdawać egzaminy, zaliczyć wyjazd terenowy i uzbierać odpowiednią liczbę punktów ECTS. No i oczywiście bywać w BIBLIOTEKACH w celu czytania lektur, por. ZASADY DOBREGO STUDIOWANIA
Najczęściej prowadzący zajęcia w sylabusach lub podczas zajęć dają pierwsze wskazówki literaturowe. Jeśli to nie wystarcza zawsze można podejść po zajęciach i zapytać lub poprosić o pomoc. Na pewno ją Państwo otrzymacie. Zapraszamy też na dyżury, gdzie dłużej swobodnie można porozmawiać.
Zawsze z ogromną przyjemnością współpracujemy z PT Studentami – por. historię tego rodzaju kontaktów. Obecnie większość dodatkowych projektów realizujemy poprzez Fundację Obserwatorium Żywej Kultury – Sieć Badawczą. Prosimy się zgłaszać do prowadzących zajęcia lub skorzystać z kontaktu mailowego.
Tak. Każdy z nas chętnie udzieli Państwu pomocy (praktycznej, metodologicznej lub teoretycznej) a jeśli sami nie poczujemy się kompetentni to dostaną Państwo od nas wskazówki z kim warto się skonsultować, co warto przeczytać lub zobaczyć.